- Samorząd
-
Cyfrowy Urząd
- Informacje ogólne
- Akta stanu cywilnego
- Sprawy meldunkowe
- Dowody osobiste
- Działalność gospodarcza
- Gospodarka nieruchomościami
- Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne
- Podziały nieruchomości
- Numeracja porządkowa nieruchomości
- Gospodarka leśna
- Ochrona środowiska
- Podatki
- Sprawy mieszkaniowe
- Testament
- Wgląd do archiwum
- Własnoręczność podpisu
- Zezwolenie na alkohol
- Zezwolenie na wycinkę
- Elektroniczna Skrzynka Podawcza (ESP)
- Mapy i plany
- Gospodarowanie mieniem gminnym
- Bezpieczeństwo publiczne
- Zarządzanie Kryzysowe i Obrona Cywilna
- Cyberbezpieczeństwo
- Zdrowie i pomoc społeczna
- Oświata
- Ochrona środowiska
- Kultura
- Sport
- Zabytki
- Zasłużeni dla Dukielszczyzny
- Wydawnictwa
- Nagrody, wyróżnienia
- Ogłoszenia i informacje jednostek zewnętrznych
- Organizacje pozarządowe
- Budżet obywatelski
- Koronawirus SARS-CoV-2
- Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2021
Maria Amalia – rokokowa Pani na Dukli
7 grudnia br. w Muzeum Historycznym – Pałac w Dukli odbył się wykład pani Joanny Puchalskiej „Rokokowa Pani Amalia i dukielskie lustra”. Przedstawiona przez wykładowczynię postać XVIII wiecznej właścicielki Dukli nie odbiegła od znanej powszechnie opinii o niej. Wykładowczynię przywitał i przedstawił jej dorobek pisarski dyrektor muzeum Waldemar Półchłopek. Wykładowi towarzyszyła odrębna impreza pokaz broni z kolekcji Damiana Plajstka.
W przekazach historycznych postać Marii Amalii jest kontrowersyjna. Zachwycano się jej wyjątkowym gustem, dyplomacją, intelektem i jednocześnie uznawano ją za mistrzynię intryg. Maria Amalia żona Jerzego Augusta Wandalina Mniszcha, marszałka nadwornego koronnego, kasztelana krakowskiego i wielu innych zacnych tytułów, a przy okazji właściciela Dukli, córka kanclerza Henryka Brühla na dworze Augusta III Sasa była osobą starannie wykształcona wykształconą, władającą biegle sześcioma językami. Pierwsze szlify w dyplomacji odbierała u boku swego ojca kanclerza. Swoją córkę Józefinę planowała wydać za Stanisława Szczęsnego Potockiego, syna wojewody kijowskiego Franciszka Salezego Potockiego i Anny, niezwykle majętnego i ambitnego, w celu połączenia ich majątków. Jednakże Szczęsny zakochał się w Gertrudzie Komorowskiej, córce łowczego Komorowskiego i potajemnie bierze z nią ślub. Obie rodziny dokładają starań, aby unieważnić to małżeństwo, co było pomysłem samej Amalii. Jednakże sprawy przyjęły inny obrót, porwana z domu rodziców Gertruda miała być zawieziona do klasztoru. W czasie podróży została uduszona, a jej ciało znaleziono dopiero wiosna w przerębli. O zbrodnię zostali oskarżeni Potoccy, jednakże mimo wieloletnich sadów Owdowiały Szczęsny ożenił się z Józefiną. To małżeństwo nie było szczęśliwe.
Jerzy Wandalin Mniszech na cześć żony w 1773 roku wystawił rokokowy grobowiec dłuta Jana Obrockiego ze Lwowa w jednej z bliźniaczych kaplic w dukielskiej farze z lustrami. Wykonany z czarnego i białego marmuru, przedstawia zmarłą w stroju domowym, odpoczywającą z książką.
Po wykładzie autorka podpisywała uczestnikom wykładu książki. Spotkanie zostało zorganizowane przez Muzeum Historyczne – Pałac w Dukli i Stowarzyszenie OdNowa.
kbr